„Gefið mér ....

salt að eta svo að tungan skorpni í mínum munni og minn harmur þagni!"

Þessi orð eru úr kvæðinu Sól eftir Jóhann Sigurjónsson sem mun vera fyrsta ljóð sem ort er á íslensku án ríms og stuðla. (Með fyrirvara um að mig misminni ekki um menntaskólalærdóm minn).

 En þetta á þó svo sannarlega við nú.

Segir engan eðlismun á saltinu